Οι γωνίες των ερωτικών τριγώνων είναι οξείες. Πονάνε, αφήνουν πληγές, καθώς στριφογυρίζουν μέσα στο σώμα των ανθρώπινων σχέσεων. Στο αντίστοιχο ελληνικό τοπίο οι γωνίες γίνονται οξύτατες, θανατηφόρες, τουλάχιστον μέχρι πρότεινος. Η ελληνική κοινωνία υπήρξε αυστηρή στην οροθέτηση των συζυγικών, μα και γενικότερα των ερωτικών σχέσεων. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που στα πλείστα από τα ερωτικά τρίγωνα, όταν αυτά εμφανίζονται σαν θέματα στο ελληνικό διήγημα, του τελευταίου ενάμιση αιώνα, στο τέλος έρχεται ο θάνατος να βάλει τάξη στα πράγματα. Να εκδιώξει την ύβρη, να τιμωρήσει τον κύριο υβριστή. Τα επικίνδυνα αυτά παιχνίδια είναι λιγότερο ψυχολογικά και περισσότερο συγκρούσεις με κοινωνικές προδιαγραφές. Συγκρούσεις από το βρασμό της ψυχής του Έλληνα. Παιχνίδια γοητευτικά, μα επικίνδυνα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]