«Οι άνθρωποι που προσπαθούν να κατανοήσουν την έννοια της αγάπης πέφτουν συχνά σε μια παγίδα: Την εξιδανικεύουν τόσο πολύ, που τελικά οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι `αληθινή αγάπη δεν υπάρχει`. Η ειρωνεία μάλιστα είναι ότι αυτή την εξιδανικευμένη, θεωρητική μορφή αγάπης την ονομάζουν πραγματική αγάπη, ενώ την αγάπη που συναντά κανείς στην ανθρώπινη καθημερινότητα την απορρίπτουν ως... μη πραγματική». Με τη διατύπωση αυτή του συγγραφέα ανοίγουν άπειρες πόρτες: Ποια και πώς είναι η πραγματική αγάπη; Και πώς τη βιώνουν οι άνθρωποι; Αλλιώτικα απ` ό,τι την ονειρεύονται; Γιατί; Οι προσδοκίες, οι στερήσεις, οι εξαρτήσεις, οι φόβοι, οι ανασφάλειες ανακατεύονται μέσα στα υλικά με τα οποία οικοδομούμε την αγάπη; Έχει τη δύναμη η αγάπη να μας κάνει να τα πετάξουμε όλα αυτά και καθαροί, εξαγνισμένοι πια, να δεχθούμε τη μεταλαβιά της; Γνωρίζουμε τα αίτια μιας αρνητικής ερωτικής μας συμπεριφοράς; Αν ναι, τι κάνουμε για να την τροποποιήσουμε; Αν όχι, τι κάνουμε για να τα μάθουμε; Ο David Burns λέει: `Καθένας μας είναι υπεύθυνος για τη συναισθηματική ισορροπία και την ευτυχία του. Όποιος δεν μπορεί να το καταφέρει αυτό παρά μόνον όταν έχει έναν σύντροφο, τότε είναι καταδικασμένος να μη γνωρίσει ποτέ την ερωτική αγάπη. Το μόνο που θα γνωρίζει θα είναι η εξάρτηση, την οποία θα ονομάζει αγάπη`.
Ο Γιώργος Πιντέρης, με τη γνωστή τόλμη του και ειλικρίνεια -ακόμη και στην αυτοπαρατήρησή του-, προχωράει, με το χαμόγελο στην πένα, ώς το βάθος του πιθαριού. Και ανασύρει στην επιφάνεια όλον αυτόν τον κωμικο-τραγικό υπόγειο κόσμο της ψυχής μας, που προκαλεί τόση σύγχυση, τόσες αντιφάσεις, αλλά και τόσες ελπίδες δίνει σ` αυτό το ταλαίπωρο γένος των ανθρώπων!... Πιστεύω πως αυτό το βιβλίο θ` αγαπηθεί περισσότερο από κάθε προηγούμενό του, και θα διαβάζεται από κάθε νέο άνθρωπο που θα ενδιαφέρεται να φτάσει, όσο γίνεται πιο καθαρός, στη συνάντησή του με την Αγαπη και τον Έρωτα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]