Σ` ένα απομακρυσμένο προάστιο του Σικάγου ζει από το 1964 η Γιαννούλα Σώρου, με καταγωγή από τη Σπαρτιά της ορεινής Πελοποννήσου. Όταν παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων επιστρέψει για λίγο, ύστερα από σαράντα ολόκληρα χρόνια, στην πατρίδα της -σε μια εντελώς αλλαγμένη Ελλάδα-, θα κλείσει έναν έναν τους ανοιχτούς λογαριασμούς με τους ανθρώπους και θα ξεπληρώσει τα παλιά της χρέη σε νεκρούς και ζωντανούς. Στο διάστημα αυτό θα γνωρίσει τον Μπεν και τη Ζαμίρα, αλβανούς μετανάστες εγκατεστημένους στο χωριό της. Μέσα από την ιστόρηση του δικού τους ξεριζωμού θα δει να αντανακλάται σαν σε καθρέφτη η δική της δύσκολη ζωή, οι προσδοκίες της και οι διαψεύσεις της· ίδιες για όλους τους ξεριζωμένους σε κάθε χώρο και χρόνο. Όμως η μοίρα φαίνεται ότι δεν έχει πάψει να παίζει τα παράξενα παιχνίδια της σε βάρος της ηρωίδας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]