(...) Για τους παλιούς θετικιστές η ιστορία μιας επιστήμης ήταν ένα σύνολο εσφαλμένων ιδεών πεθαμένων ανθρώπων - που όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε απ` αυτές τόσο καλύτερα. Για πολλούς φιλοσόφους της ιστορίας, η ιστορία των ιδεών έχει καθαρά παιδαγωγικούς σκοπούς, αφού μας βοηθά να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Υπάρχουν απ` την άλλη μεριά και οι καθαροί ιστορικοί που θεωρούν ότι η ενασχόληση με τις ιδέες του παρελθόντος έχει πρωτογενές γνωστικό ενδιαφέρον, όπως έχουν όλες οι ιστορικές μελέτες. Η προσφορά ωστόσο θετικών γνωστικών συμβολών στην ανάπτυξη της επιστήμης χρειάζεται λεπτότερη θεμελίωση: στηρίζεται στο γενικά αναγνωρισμένο σήμερα, αμετάκλητα υποθετικό χαρακτήρα των επιστημονικών μας κατασκευών και στο γεγονός της εμφάνισης πολλαπλών γνωστικών απωλειών στη διαχρονική ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]