(. . .) Με το έργο αυτό φρονούμε ότι αποτίουμε ένα ελάχιστο φόρο τιμής σε όλους εκείνους τους δημοσιογράφους, τους πολεμικούς ανταποκριτές και απεσταλμένους, τους φωτογράφους, τους εκδότες, οι οποίοι με την τεράστια προσφορά τους στον Πόλεμο του 1940 ενημέρωναν, πληροφορούσαν, εμψύχωναν τους Έλληνες, μαχόμενους και άμαχους. Είναι αυτοί που κράτησαν ανοικτό το δίαυλο ανάμεσα στο Μέτωπο και τα μετόπισθεν. Είναι αυτοί που μετέφεραν, με έναν μοναδικό τρόπο, το πνεύμα που επικρατούσε στην πρώτη γραμμή και στα πεδία των μαχών στους άμαχους Έλληνες, στις πόλεις και τα χωριά. Κρατώντας ψηλά το ηθικό και βουτώντας την πέννα τους στην ψυχή τους αποτύπωναν το μεγαλείο ενός ολόκληρου λαού, που εργαζόταν πυρετωδώς για ένα ιδανικό: για τη νίκη, για την εθνική αξιοπρέπεια. Μέσα από τα χαρακώματα περιέγραφαν τις θυσίες των παλληκαριών μας και παρότρυναν τους υπόλοιπους να συμπαρασταθούν, με όποιο τρόπο μπορούσαν, στο μαχόμενο ελληνικό Στρατό. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]