Παρά το γεγονός ότι ο Εξευρωπαϊσμός είναι μία έννοια ασαφής και αμφιλεγόμενη, έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς συγγραφείς στην προσπάθεια να καταγράψουν, να αναλύσουν και να ερμηνεύσουν το φαινόμενο, όπου οι εθνικές πολιτικές, πρακτικές και συμπεριφορές επηρεάζονται λιγότερο ή περισσότερο από τη συμμετοχή των αντίστοιχων Κρατών στη διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Ο Εξευρωπαϊσμός που προκύπτει από τις νομικές ή/και πολιτικές δεσμεύσεις του κράτους-μέλους έναντι της διαδικασίας της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης είναι συγκεκριμένος και μπορεί να θεωρηθεί `αναγκαστικός` ή `άμεσος`. Για παράδειγμα, οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα έναντι της Ε.Ε. με το Μνημόνιο για την αποπληρωμή των χρεών της, αποτελεί κορύφωση `αναγκαστικού` εξευρωπαϊσμού. Αντίθετα ο Εξευρωπαϊσμός που μπορεί να προκύπτει χωρίς να υπάρχει καμία δέσμευση του κράτους-μέλους έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι περισσότερο διάχυτος και μπορεί να θεωρηθεί `εθελοντικός` ή `έμμεσος`. Τα κείμενα που περιλαμβάνονται σε αυτό το συλλογικό βιβλίο, ασχολούνται με πολλές από τις πιο πάνω εκδοχές του Εξευρωπαϊσμού τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες της Μεσογείου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]