Τι είναι τέχνη; Ένα μοναδικό εμπορεύσιμο είδος πολυτελείας; Ίσως μια έννοια που δε μετουσιώνεται ποτέ σε ύλη; Ή μια ιδέα για ένα έργο που επαναλαμβάνεται συνέχεια; Η εννοιολογική τέχνη εγείρει τέτοια ερωτήματα. Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες αυτού του βιβλίου, αναπτύσσεται με διάφορα μέσα: με φωτογραφίες, βίντεο, αφίσες, χάρτες, σχέδια, ενώ χρησιμοποιεί ιδιαίτερα και την ίδια τη γλώσσα. Ο Τόνυ Γκόντφρεϋ δίνει ένα ζωντανό απολογισμό γι` αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο. Ανατρέχει στις πηγές της εννοιολογικής τέχνης μέσα από το έργο του Μαρσέλ Ντυσάν και στις δραστηριότητες αντι-τέχνης του νταντά. Στη συνέχεια αναλύει το έργο των καλλιτεχνών που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του `60 και στις αρχές του `70 και αποτελούν την ουσία αυτής της μελέτης: Τζόζεφ Κόσουτ, Λόρενς Γουάινερ, Βίκτορ Μπέρτζιν, Μαρσέλ Μπροατάρς κ.α. Η τέχνη τους εξετάζεται μέσα στο πλαίσιο του καταναλωτισμού ή των αντιπολιτιστικών πεποιθήσεων και αμφισβητήσεων της εξουσίας που σφράγισαν τη δεκαετία του `60. Τέλος, αναλύει τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν σήμερα οι καλλιτέχνες τις μεθόδους της εννοιολογικής τέχνης για να καταγράψουν τις εμπειρίες τους από τον κόσμο. Το βιβλίο του Γκόντφρεϋ είναι το πρώτο που περιγράφει τη διεθνή απήχηση της εννοιολογικής τέχνης, αναγνωρίζει τη σημασία της Αμερικής και της Ευρώπης στην εξέλιξή της και, παράλληλα, εξετάζει έργα καλλιτεχνών από την Ιαπωνία έως την Αργεντινή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]