(...) Σ` αυτήν την προσέγγιση των πραγμάτων και των συμβάντων όλα έχουν τη θέση τους: από την απλή περιγραφή της πρώτης ύλης, του καρπού της ελιάς, ώς τις ιδιότυπες εργασιακές σχέσεις του επαγγελματικού χώρου, που είναι οι ωραίες σελίδες για τους «μεσημεράδες», τα εναλλασσόμενα δηλαδή συνεργεία τεχνητών εντός του αστικού οικισμού, ή για τους «περιπατητικούς» σαπωνοποιούς της υπαίθρου. Πρώτες ύλες, πρωτοβιομηχανική, αλλά και βιομηχανική παραγωγή, σχέσεις εργασίας και τρόποι αμοιβής, οι μεταφορές, τα χρηματοοικονομικά, οι πρωταγωνιστές -αυτοί που φαντάστηκαν και υπηρέτησαν τη λεσβιακή ανάπτυξη-, όλα αυτά αλληλοδιεισδύουν, αλληλοστηρίζονται και, τελικά, συγκροτούν ένα ενιαίο ιστοριογραφικό σύνολο.
Η συγγραφέας προσφέρει στον αναγνώστη μια εικόνα ενότητας των παραγωγικών διαδικασιών, η οποία ολοκληρώνεται με την εξίσου ελκυστική περιγραφή της εμπορικής εξακτίνωσης, που κι αυτή αποτελεί ένα ακόμη κατόρθωμα της λεσβιακής επιχειρηματικότητας, αφού καλύπτει το σχήμα της ιδεατής βεντάλιας, που με κέντρο το νησί εκτείνεται από τη Θράκη, την Κωνσταντινούπολη και τη Μαύρη Θάλασσα ώς τη Μικρά Ασία και, αργότερα, την Αίγυπτο (...) «Οι ρότες» δηλαδή, κάτι που με άλλα λόγια θα λέγαμε «οι δρόμοι του σαπουνιού» -σε μεταφορική πάντα απόδοση. Διατυπώνεται, λοιπόν ότι από την ώρα, κυρίως, της εκβιομηχανοποίησης και της αύξησης του όγκου της παραγωγής, η κυκλοφορία του λεσβιακού σαπουνιού στον εμπορικό ζωτικό χώρο της βεντάλιας, όπως αυτή ορίστηκε παραπάνω, διεξάγεται πάνω σε ένα παλαιότερο δίκτυο κυκλοφορίας του λεσβιακού λαδιού, ως συμπληρωματικό εμπόρευμα που η προσθήκη του ενισχύει τη θέση των προϊόντων του νησιού στην περιφερειακή αγορά. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]