Ιδού ένα τυπικό δείγμα σουρεαλιστικής γραφής. Ξεκινά δήθεν ρεαλιστικά, όπως τα όνειρα, αλλά εξελίσσεται γρήγορα σε μια εφιαλτική συσσώρευση κάθε πιθανής και απίθανης ερωτικής διαστροφής αναμιγνύοντας ανακόλουθα ιστορικά στοιχεία, ώσπου τελικά ερωτισμός, εγκληματικότητα και ιστορία καταντούν ένας σβώλος πλαστελίνης στα χέρια του δημιουργού. Από κει κι έπειτα η φαντασία τρέχει με 300 την ώρα. Κι όταν ο αγανακτισμένος αναγνώστης αναρωτιέται, τι μπορεί να βγει από ένα κείμενο όπου σε κάθε σελίδα η ερωτική διέγερση διασταυρώνεται εφιαλτικά με τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα, ξαφνικά προβάλλει ο Απολλιναίρ με τη χοντρή κοιλιά, το πονηρό χαμόγελο και τον τεράστιο επίδεσμο στο κεφάλι, και λέει ξεκαρδισμένος στα γέλια: `Φίλοι μου, μη το παίρνετε στα σοβαρά. Για καλαμπούρι πρόκειται!. . . Ένα καλαμπούρι για να γελάσουμε με το κτήνος που κρύβουμε όλοι μέσα μας!. . .`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]