Στις μοναχικές καταδύσεις μου στο εγώ, στο εμείς και στη μοίρα, αισθάνθηκα τα δρώμενα στην απόλυτη αναγωγή τους σε όρους ζωής. Η προσπάθεια απομόνωσης των συγκινησιακών τους στοιχείων, μεσ` από φίλτρα τρυφερής προσέγγισης, και η έγχυσή τους σε καλούπια διατήρησης, υπήρξε το ζητούμενο. Μια απόπειρα δηλαδή διάνοιξης δρόμων ουσιαστικής επικοινωνίας, με προοπτική απόλυτης κυριαρχίας του δέοντος επί του είναι. Ευχαριστώ λοιπόν όλο το έμψυχο και άψυχο περίγυρό μου, που μου έδωσε τα ερεθίσματα: που με βοήθησε να εξορύξω αυτά τα συγκινησιακά ψήγματα και να τα αιχμαλωτίσω σε μια απρόοπτη πιθανότητα διατήρησης, διέγερσης και μεγέθυνσης. Και όλ` αυτά, επειδή δεν είμαι τίποτε άλλο, παρά ένα μικρό μόριο ύλης που αισθάνεται.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]