Υπάρχουν γνωριμίαι μιας ημέρας ή και μιας στιγμής, τας οποίας δυσκολώτερον λησμονεί κανείς από σχέσεις μακράς. Έχουν περάσει έκτοτε υπέρ τα δεκαπέντε έτη και παραμένει ζωηρότατη εις την μνήμην μου μία γνωριμία την οποία έκαμα, ταξιδεύων από Πειραιώς εις Βόλον, κατά την προσάρτησιν της Θεσσαλίας, όπου μετέβαινα με διορισμόν. Έχω δε την πεποίθησιν ότι και οι λοιποί συνταξιδιώται δεν θα ελησμόνησαν ακόμη τον χαριτωμένον εκείνον σατανάν, χάρις εις τον οποίον με τόσην ευθυμίαν εταξιδεύσαμεν. Εις το ατμόπλοιον εισήλθε τελευταίος, αμέσως δ` έκαμαν εις όλους μας εντύπωσιν το κάλλος του και η ζωηρότης της μορφής και των κινήσεών του. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]