Η Μύρτις, ένα εντεκάχρονο κορίτσι της αρχαίας Αθήνας, ξαναζεί στις μέρες μας μια δεύτερη ζωή, μακριά από τον πόλεμο και τη δυστυχία που αυτός προκάλεσε στην αγαπημένη της πόλη. Την έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι το 1995 με τις ανασκαφές στον Κεραμεικό. Κι από τότε έγινε τούτο το κορίτσι κάτι σαν σύμβολο ειρήνης. Η Μύρτις αγαπάει τη ζωή, παίζει στο μικρό ποτάμι, τον Ηριδανό, με τις φίλες της, με τα βατραχάκια, με κομμάτια από σπασμένα αγγεία. Μαζεύει αγριολούλουδα για να στολίζει τις επιτύμβιες στήλες του Κεραμεικού και φτιάχνει πήλινα αγγεία στο εργαστήρι του πατέρα της, που είναι κεραμοπλάστης και ζωγράφος. Και ονειρεύεται η Μύρτις ακόμη και με ανοιχτά τα μάτια, για να διορθώσει τις συμφορές του πολέμου. Καμιά φορά, φτερουγίζει κιόλας πάνω από τον Κεραμεικό, κι από κει ψηλά μας καλεί να φτερουγίσουμε μαζί της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]