[...] Στο βιβλίο αυτό όπως και σε προηγούμενα σημαδεύονται οι κόμβοι αυτού του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου συστήματος από τη νότια Κρήτη, την Κύμη, την Λήμνο, την Λέσβο, την Αλεξανδρούπολη, την Οδησσό, το Μπουργκάς, το Κίεβο, την Βαρσοβία, το Ιόνιο και την Ανδριατική. Το επίπεδο των ελληνικών αυτοκινητοδρόμων και σιδηροδρόμων, ο Θεσσαλονικοκεντρισμός στις εκθέσεις (μια φυλακισμένη έκθεση), ο Πειραιοκεντρισμός στα λιμάνια, κρατάει αιχμάλωτη και κλειστή τη χώρα το νέο αιώνα.

Τους Έλληνες έστω και αργά, λόγω των πολλών δεσμών και των σειρήνων, τους διαπερνά το αίσθημα, η θέληση ενός νέου ταξιδιού στη νέα χιλιετία, ενός νέου σχεδίου. Το ζήτημα είναι να ξέρεις πού θέλεις να πας. Το σίγουρο είναι ότι αυτό το βιβλίο ξέρει πού θέλει να πάει. Αυτό απέδειξε η ιστορία των τελευταίων τριάντα χρόνων. Η πολιτική, η επιστήμη και η σύνθεση τους που είναι το κύριο χαρακτηριστικό του.

Μαζί με τα βιβλία "Αγροφιλία" και "Πόλεων και τόπου παιδεία" προσδοκά να συνθέσει μια τριλογία για τις ανάγκες της νέας ποιοτικής ελληνικής αναπτυξιακής διαδρομής στο νέο αιώνα, να τροφοδοτήσει την ελληνική δημιουργικότητα.

Ήθελα να δωρίσω στους Έλληνες μια πυξίδα γι αυτό το νέο ταξίδι. Είναι πολύ φυσιολογικό να χαρίζεις μια πυξίδα σε ένα Κινέζο, σε ένα Βενετσιάνο, ένα Γενοβέζο, ένα Βίκινγκ, έναν Έλληνα.

Το ταξίδι αυτό γίνεται ήδη στους πραγματικούς και εικονικούς δρόμους. Αυτό το ζήτημα όμως, της εικόνας και του προσώπου που επιστρέφει στον σύγχρονο κόσμο ως προσωποποιημένη σχέση και ως οικονομία σχέσεων, το λύσαμε εδώ και χιλιετίες. Η πιο ωραία έκφραση κατά τη γνώμη μου είναι τα πρόσωπα των φαγιούμ41 στην Αίγυπτο. Η απάντηση σε κάθε εικο-νομάχο και σε κάθε ολοκληρωτισμό.

(Αντί εισαγωγής από τον συγγραφέα)