Στο βιβλίο αυτό καταγράφονται με τρόπο γλαφυρό κι ευχάριστο οι εντυπώσεις του συγγραφέα από το έβδομο και τελευταίο ταξίδι του στην Ελλάδα του 1930, όταν γιορτάζονταν τα εκατό χρόνια της ως ανεξάρτητου κράτους. Η Αθήνα και τα μνημεία της, οι Δελφοί, οι Θερμοπύλες, η Υπάτη, το Δαφνί, η Κόρινθος, το Ναύπλιο, η Πάτρα, η Αχαγιά, η Ανδραβίδα, η Γαστούνη, ο Καγιάφας, η Κυπαρισσία, οι Γαργαλιάνοι, η Πύλος, η Μεθώνη, είναι οι κυριότεροι σταθμοί του. Με το χάρτη της Ελλάδος απλωμένο μπροστά του, με ανοιχτά τα `οδοιπορικά στην Ελλάδα` προηγούμενων Ευρωπαίων περιηγητών, με τη μνήμη γεμάτη από την αρχαία μυθολογία και την νεότερη ελληνική ιστορία, και προπαντός με την ψυχή γεμάτη αγάπη για την `εκπληκτικότερη χώρα του κόσμου` και τους ανθρώπους της, παίρνει μαζί του το σημερινό Έλληνα αναγνώστη του και τον πάει πίσω στο παρελθόν, στο 1930 ή στα χρόνια της Επανάστασης του `21 ή ακόμη και στην κλασική Ελλάδα του Περικλή, του Διογένη και της Λαΐδας.
`... Ο πολιτισμός μας περνάει σήμερα κρίση ... κρίση φαινομενικά οικονομική αλλά προτίστως κρίση πνευματική, κρίση πολιτισμού. Δεν έχω να προτείνω άλλη θεραπεία από την `επιστροφή στην Ελλάδα`.
Αν η επιστροφή στην ολόφωτη τούτη χώρα με το ακτινοβόλο παρελθόν της δεν αρκεί ίσως να γιατρέψει τα πάντα, βοηθάει πάντως να υπομείνουμε καρτερικά τα βάσανά μας, γιατί η χώρα τούτη μας διδάσκει την ελπίδα`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]