Η σύγχρονη κοινωνιολογία, διαπιστώνει την επιβολή των αξιών της `σχόλης` σε μαζικό επίπεδο. Διαθέσιμος χρόνος, πρόσβαση σε όλο και φθηνότερα μέσα ψυχαγωγίας, μαγεία της εικόνας είναι μερικές από τις παραμέτρους που επιβάλλουν έναν `εικονικό πολιτισμό` μέσω του οποίου ο καθημερινός άνθρωπος ζει εμπειρίες, περιπέτειες, σχέσεις και ανταλλάσσει με (εικονικούς) φίλους σκέψεις και πιστεύω. Όλη αυτή η διάθεση χαλαρότητας και `ξοδέματος` αποτυπώνει αναμφίβολα τη νέα νοοτροπία που δίνει έμφαση στην εμφάνιση, θεοποιεί τους σταρ και ωθεί όλο και περισσότερο προς την άμεση αναζήτηση καθημερινής ευχαρίστησης και ολοκλήρωσης σε χρόνο ενεστώτα κι όχι σε κάποιο μελλοντικό παράδεισο. Η σύνδεση με τα `θρησκευτικά δρώμενα`, δεν καθορίζει πλέον μονοπωλιακά τις μορφές διασκέδασης του ανθρώπου ο οποίος καθορίζεται πολύ περισσότερο από τα Μέσα Επικοινωνίας που τείνουν να αποτελέσουν τη σύγχρονη `θρησκεία`. Παρόλο όμως το `δέλεαρ` του εικονικού (. . .) διαπιστώνεται ότι υπάρχει συνύπαρξη της εικονικής ευφορίας και μιας όλο και πιο έντονης και γενικευμένης κοινωνικής `εξαθλίωσης`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]