`Γέφυρα`: Δημοσιεύω εδώ δύο βιβλία μου της δεκαετίας του 1980. Τα θέματα είναι κυρίως γλωσσικά και δευτερευόντως εκπαιδευτικά, συμπληρώνονται δε αμοιβαία με τα περιεχόμενα του `Ονομάτων επίσκεψις` και αποτελούν κατά κάποιον τρόπο ενότητα. `Η γλώσσα και η παράδοσι` (Α` έκδοσι 1980, ΕΛΙΑ) αναπαράγει την επηυξημένη της έκδοσι από τον Κέδρο (1984), ενώ το `Στάσιμα και έξοδος` ξανατυπώνεται όπως είχε κυκλοφορήσει το 1988 από τις Εκδόσεις των Φίλων. Στην παρούσα οριστική μορφή των κειμένων έχουν γίνει ελάχιστες βελτιώσεις στην διατύπωσι και την έκφρασι, αποκαταστάθηκαν όσα τυπογραφικά αβλεπτήματα εντοπίσθηκαν, διωρθώθηκε η στίξι και ακολουθείται η ιστορικά συνεπέστερη ορθογραφία την οποία υιοθετώ.
Ο αναγνώστης δεν έχει μπροστά του απλώς σταθμούς της συγγραφικής μου διαδρομής. Τα χρόνια έχουν περάσει, όμως τα πράγματα δεν άλλαξαν - μάλλον τα έχουμε συνηθίσει. Ο χρόνος στην Ελλάδα είναι θαλασσινός: κυματίζει στην επιφάνεια, ενώ στον βυθό τα πάντα μένουν στάσιμα και ίδια. Στις σελίδες που ακολουθούν μπορεί κάποιος να ξαναζήση ή να μάθη από αντιρρητική πλευρά τόσο τα γλωσσοεκπαιδευτικά δρώμενα της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου όσο και να εντοπίση λόγους οι οποίοι ωδήγησαν εκεί που βρισκόμαστε σήμερα. Αν οι εκπαιδευτικές επιλογές δείχνουν τους `οραματισμούς` της μεταδικτατορικής Ελλάδος, οι γλωσσικές φανερώνουν πως αντιλαμβανόταν την πνευματική της υπόστασι - την ιδέα της για τον εαυτό της. Σε μια τέτοια προοπτική το `Ονομάτων επίσκεψις` ολοκληρώνεται στο `Ελευθερία και γλώσσα`.
Έντονος ελληνοκεντρισμός διαπερνά τα κείμενα του ανά χείρας τόμου. Μία κατάφασι στην `μοναδικότητα` του ελληνισμού, η οποία και λόγω της αναπόφευκτης αρθρογραφικής επαναλήψεως κάποιων εφαλτηρίων θέσεων δημιουργεί την εντύπωσι ιδεολογικών εμμονών σε θέματα που και τότε ήμουν διαθέσιμος να ξανασκεφθώ και να συζητήσω. Τούτο συνέβη στην εκπνοή της δεκαετίας του `80, όταν με την έκρηξι της παγκοσμιώσεως αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω χωρητικώτερα τα `δεδομένα` μου [...]