Η φωτογραφική αυτή σειρά επιχειρεί να ανιχνεύσει τον τρόπο με τον οποίο το μπάσκετ εισχώρησε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια στον κοινωνικό ιστό της χώρας. Γι’ αυτό και ερευνά τη συχνά απρόσμενη εμφάνιση της μπασκέτας σε δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους, σε κάθε περίπτωση όμως μακράν των επίσημων γηπέδων. Ένας στόχος που τέθηκε από την αρχή ήταν οι φωτογραφίες να καταγράφουν τους χώρους αυτούς εκτός παιδιάς, εκτός δηλαδή της ώρας άθλησης και παιχνιδιού, με σκοπό να αποφευχθεί το στιγμιοτυπικό στοιχείο που εισάγει η ανθρώπινη παρουσία, και να δοθεί έμφαση στα χαρακτηριστικά της εκάστοτε μπασκέτας, καθώς και στον συσχετισμό με το περιβάλλον όπου αυτή εμφανίζεται. Το περιβάλλον αυτό άλλωστε περιέχει εξ ορισμού τα ίχνη και τα έργα των ανθρώπων, που αποδεικνύονται σε πολλές περιπτώσεις οι πιο εύγλωττοι μάρτυρες. Έτσι, η μπασκέτα αναδεικνύεται σε πολιτιστικό σύμβολο, το οποίο μεταφέρει από εικόνα σε εικόνα ένα νοηματικό φορτίο που μπορεί να αναλυθεί με όρους εμβληματικής χρήσης, εισαγωγής στερεοτύπων και ηθών, κοινωνικής διαστρωμάτωσης, γεωγραφικής διασποράς. Ακόμη, με όρους μιας πολιτισμικής ιδιαιτερότητας που εδράζεται συχνά στον κατασκευαστικό αυτοσχεδιασμό και στην προσπάθεια εξατομίκευσης της μαζικότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]