Ο σοσιαλισμός, εσείς μαρξιστές, είναι πάντοτε εφικτός όπως επίσης και ανέφικτος σε κάθε επίπεδο τεχνικής ανάπτυξης. Αυτός είναι πάντοτε εφικτός για τους κατάλληλους ανθρώπους, ακόμα και σε ένα πραγματικά πρωτόγονο στάδιο τεχνικής ανάπτυξης, και είναι επίσης πάντοτε ανέφικτος για τους ακατάλληλους ανθρώπους ακόμα και όταν υπάρχει μια εξαιρετικά ανεπτυγμένη μηχανοποιημένη τεχνική. Εμείς δεν γνωρίζουμε καμία εξέλιξη, η οποία πρέπει να τον φέρει, δεν γνωρίζουμε κανενός είδους αναγκαιότητα ενός φυσικού νόμου.... Ο σοσιαλισμός δεν είναι, όπως κάποιοι φαντάστηκαν, μια επιστήμη, ακόμη και αν, όπως συμβαίνει κάθε φορά που αποκλίνουμε από την προκατάληψη και την ψευδή ζωή, του είναι απαραίτητη κάθε είδους γνώση προκειμένου να βαδίσουμε στο σωστό δρόμο. Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως ότι ο σοσιαλισμός είναι μια τέχνη. Μια καινούρια τέχνη που θέλει να δημιουργήσει μέσα στο ζωντανό... Τον σοσιαλισμό μονάχα ως πραγματικότητα μπορούμε να τον μάθουμε, ο σοσιαλισμός είναι, όπως και η κάθε ζωή, ένα εγχείρημα. Όλα αυτά λοιπόν που εμείς με ποιητικό τρόπο σήμερα προσπαθούμε να διαμορφώσουμε με λόγια και περιγραφές: η ποικιλία στην εργασία, ο ρόλος της πνευματικής εργασίας, η μορφή του συμβολαίου στη θέση της διοικητικής δικαιοσύνης, η ανανέωση της εκπαίδευσης, όλα αυτά γίνονται πραγματικότητα την ίδια στιγμή που πραγματοποιούνται, και δεν μπορούν να ρυθμιστούν εκ των προτέρων σύμφωνα με ένα καλούπι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]