Ο Σταύρος έχει ένα επτασφράγιστο μυστικό, που δεν τολμάει να το φανερώσει ούτε στη γυναίκα του. Η γριά, πάλι, έχει μόνο μία ευχή: «Ας είχα μια κόρη, Θεέ μου, κι ας ήταν και χελωνίτσα!» Και ο αράπης; Τι απόγινε ο αράπης που ξαφνικά βγαίνει από το νερό και γίνεται κάτασπρος σαν το γάλα και νέο παλικάρι; Πώς θα κερδίσει την καρδιά της βασιλοπούλας, σε πείσμα του υπερόπτη βασιλιά; Τα παραμύθια που περιλαμβάνονται στο βιβλίο, λέγονται στην Έδεσσα, κυκλοφορούν και διαμορφώνονται από στόμα σε στόμα, από τη μια γενιά στην άλλη. Ποτέ όμως δεν θα ακούσετε το ίδιο ακριβώς παραμύθι δύο φορές. Γιατί, όπως λέει και ο συγγραφέας, τα παραμύθια είναι όπως τα ψάρια, που κινούνται διαρκώς για να ζουν, και αναπνέουν με την ανάσα όσων ανθρώπων τα διαβάζουν και τα απολαμβάνουν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]