Από τότε που οι άνθρωποι συγκρότησαν τι κοινωνίες, από τότε γεννήθηκε και η ιδέα της αγωγής για να παίξει το ρόλο της. Αυτός δεν είναι άλλος από το να προσπαθεί συνεχώς να συγκεράσει τις διάφορες τάσεις που υπάρχουν σ’ αυτές και να τις κατευθύνει σωστά για την ανύψωση και την παραπέρα προαγωγή τους. Βέβαια, ο ρόλος της παιδαγωγικής παλαιότερα ήταν πολύ πιο εύκολος αφού οι κοινωνίες ήταν απλούστερες και μικρότερες. Σήμερα όμως οι κοινωνίες διαφοροποιούνται. Οι απαιτήσεις πολλαπλασιάζονται. Οι διεκδικήσεις αποκτούν νέες μορφές. Τα ενδιαφέροντα των νέων διευρύνονται και τα ιδεολογήματα με τις διάφορες αυθαίρετες δοξασίες, βοηθούντων δυστυχώς και των ΜΜΕ, διαδίδονται αστραπιαία και τείνουν να γίνουν δόγματα. Μέγιστη λοιπόν είναι η κρίση που διέρχονται σήμερα οι κοινωνίες μας. Ο ρόλος επομένως της παιδαγωγικής επιστήμης σήμερα είναι συνθετότερος, πολυπλοκότερος, ευρηματικότερος, σχολαστικότερος, θα λέγαμε, και διπλωματικότερος για να μπορέσει να εισχωρήσει βαθιά στους ποικίλους προβληματισμούς των ανθρώπων, να επισημάνει όλα τα αίτια της κρίσης στις κοινωνίες. Αφού δε τα μελετήσει επισταμένα, να βρει τρόπους με τα ειδικά όργανά της που δεν είναι άλλα από τους δασκάλους που, με κατάλληλους χειρισμούς και προσεγμένες προσεγγίσεις, θα καταφέρουν να απαλείψουν όλα τα αρνητικά δεδομένα που γεννούν τριβές ανάμεσα στις κοινωνίες. Με τη βοήθεια και της επιστήμης της παιδαγωγικής θα καλλιεργήσουν δυνατά ερεθίσματα ανανέωσης στις σχέσεις τους για ν’ αποφεύγονται οι αντικοινωνικές συμπεριφορές. Σιγά-σιγά θα επανέλθει η εμπιστοσύνη και θα θεραπευτούν τα διχαστικά χάσματα, ώστε η ανθρωπότητα να πορευθεί το δρόμο της προόδου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]