Στο βιβλίο αυτό, εκ πρώτης όψεως, έχει κανείς την αίσθηση ότι ο TORRANCE γράφει για τον πολιτισμό εν γένει, δηλαδή για τη θρησκεία, για την επιστήμη, για τους κοινωνικούς θεσμούς, για τη γλώσσα, για την υλική και ψυχική συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης ως μια διευρυμένη ανθρωπολογική προσέγγιση. Μια προσεκτικότερη ματιά, όμως, πείθει ότι αντικείμενο του βιβλίου του είναι αυτό που διέπει την ανθρώπινη συνθήκη, αυτό που ο ίδιος ονομάζει «πνευματική αναζήτηση» ή «υπέρβαση». Ειδικότερα, αυτή η αναζήτηση ή υπέρβαση θεμελιώνει και ακυρώνει το πεδίο του θρησκευτικού, το ξεπερνά και ταυτόχρονα εμφιλοχωρεί σ` αυτό. Αλλά η αξία του βιβλίου δεν βρίσκεται σ` αυτά. . . Σε όλη την έκταση του βιβλίου του, ο TORRANCE ερωτοτροπεί με τη δυνατότητα, την πραγματικότητα, την ανοιχτότητα του μέλλοντος. [. . .] Η αληθινή αξία του βιβλίου του TORRANCE έγκειται σ` αυτό που ενδέχεται να υπονοεί, στην υπαινικτικότητά του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]