Από την πρώτη πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας γεννήθηκε ο Έλληνας, ο γενάρχης των Ελλήνων. . .
Από τότε ο ήλιος ερωτεύτηκε τη γη της Ρούμελης. Η γη έδειχνε την αγάπη της στον ήλιο και εκείνος τη θαύμαζε και έλαμπε πάνω της. Μαζί με τα νερά, έφτιαξαν ποτάμια, λίμνες, δάση με καστανιές, πεύκα, βελανιδιές, κάμπους με λιόδεντρα, αμπέλια και σιτοβολώνες. Και ήρθαν οι άνθρωποι της γης και άρχισαν τα αλωνίσματα, τους τρύγους, τα λιομαζέματα και τα λιοτριβίσματα. Έκλαιγαν, γέλαγαν, τραγουδούσαν, καλλιεργούσαν, ύφαιναν, δημιουργώντας το δικό τους λαϊκό πολιτισμό, τη δική τους ιστορία και παράδοση, που αποτελούσε μέρος της καθημερινής τους ζωής. Τα στοιχεία αυτά οι άνθρωποι της Ρούμελης όχι μόνο τα σεβάστηκαν και τα διατήρησαν, αλλά και τα εμπλούτισαν. Ένα ταξίδι στη Ρούμελη σήμερα επιβεβαιώνει ότι η παράδοση είναι το όχημα κάθε φορά που ψάχνουμε το δρόμο όταν χρειάζεται να βρούμε την ταυτότητα μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]