Η δυσφασία ανήκει στο σύνολο των εξελισσόμενων διαταραχών του λόγου οι οποίες εμποδίζουν το παιδί να κοινωνικοποιηθεί. Επιπροσθέτως, η ιδιαιτερότητά της έγκειται στο γεγονός ότι οι μεγάλες δυσκολίες κατά την ανάπτυξη εστιάζονται κυρίως στην ποιότητα της γλωσσικής εξέλιξης, η οποία εμποδίζει τη γλώσσα να διαδραματίσει το ρόλο της ως μέσο επικοινωνίας και έκφρασης της σκέψης. Ο δε όρος «εξελικτική δυσφασία» αναφέρεται σε διαταραχή στην ίδια την εξέλιξη και οργάνωση του λόγου σε σχέση προς τη χρονολογική ηλικία του παιδιού. (. . .) Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να καταφανεί ότι το φαινόμενο της δυσφασίας, όπως και πολλές διαταραχές της ανάπτυξης, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με απλές πρακτικές. Αυτή η δυσκολία δεν συνδέεται με τη φύση του κλινικού φαινομένου, φαίνεται όμως ότι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια κάθε παιδαγωγικής ή μετεκπαιδευτικής δράσης που αφορά στο παιδί.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]