Υπεύθυνος για την παλινόρθωση του καπιταλισμού είναι ο ρεβιζιονισμός. Πράξη η οποία ξεκινά με τον θάνατο - δολοφονία του Στάλιν το 1953, θεσμοθετείται στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956, όταν κυρίαρχη δύναμη αναδεικνύονται επισήμως οι εκφραστές της ανάδρομης πορείας του ιστορικού γίγνεσθαι, οι φορείς της κεφαλαιοκρατικής νομοτέλειας, κι ολοκληρώνεται το 1989 - `91. Η εφαρμογή του Μαρξισμού - Λενινισμού ήταν εκείνη που οδήγησε την ΕΣΣΔ και τις συμμάχους της στον θρίαμβο. Ενώ η εγκατάλειψη κι αναίρεσή του τις έριξε στον γκρεμό. Η παρανόηση πως πεμπτουσία του σοσιαλισμού είναι η δικτατορία της εργατικής τάξης και ότι, συνεπώς, στο σύστημα τούτο η ταξική πάλη συνεχίζεται υπό τη μορφή του αμείλικτου πολέμου του νέου ενάντια στο παλιό, συνιστά αντιστροφή του ρεύματος της Ιστορίας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]