Δύο είναι οι μεγάλες και πρωτότυπες συνεισφορές του Ρόμαν Γιάκομπσον στην λογοτεχνική θεωρία του εικοστού αιώνα: 1) η έννοια του διπόλου των ρητορικών τρόπων μεταφοράς και μετωνυμίας ως θεμελιωδών τρόπων οργάνωσης της γλώσσας και της λογοτεχνίας (και, περαιτέρω, κάθε καλλιτεχνικής ή εν γένει πολιτισμικής μορφής)· και 2) ο προσδιορισμός της «λογοτεχνικότητας» (του στοιχείου εκείνου που καθιστά ένα γλωσσικό μήνυμα ποιητικό) ως υπερίσχυσης μιας ιδιαίτερης λειτουργίας εκείνης την οποία χαρακτηρίζει ο προσανατολισμός του μηνύματος προς το μήνυμα καθαυτό, η αυτοεστίαση του μηνύματος. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]