Με την πρώτη έκδοση της Διόρθωσης παλιών μύθων εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σε ελληνική μετάφραση 32 από τις 50 συνολικά ιστορίες της πρώτης εικοσαετίας της συγγραφικής ζωής του Μπέρτολτ Μπρεχτ (1913 - 1933). Οι πρώτες απ` αυτές, διερευνώντας λογοτεχνικά τις καθημερινές φαντασιώσεις του έφηβου Μπρεχτ, καταγράφουν τη μετάβαση απ` τις μαθητικές εθνικιστικές του εξάρσεις στην πλήρη καταδίκη του πολέμου και των δομών της εξουσίας, το φόβο του για το γάμο και τις αναζητήσεις του, πέρα απ` τις συμβατικές ηθικές αξίες, στη σφαίρα της σεξουαλικής ηθικής, του έρωτα και της φιλίας. Την προσωπική του εξέγερση ενάντια σε μια πραγματικότητα που τον απωθούσε πάνω απ` όλα ηθικά και αισθητικά ακολουθεί η λιγότερο αυτοβιογραφική προβληματική των ιστοριών από το 1924, οι οποίες, με μια σχεδόν ντοκουμενταρίστικη οπτική, μεταφέρουν τις ανθρώπινες σχέσεις στο έδαφος της κοινωνικής πραγματικότητας - υπό την επίδραση του κυρίαρχου στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης ρεύματος της Neu Sachlichkeit, του αμερικανισμού και του φορντισμού. Στις τελευταίες από τις ιστορίες πριν τη ναζιστική λαίλαπα ο Μπρεχτ επιχειρεί να απεικονίσει λογοτεχνικά, από μαρξιστική σκοπιά, τους όρους εξανθρωπισμού των σχέσεων που διαμορφώνονται ανάμεσα στους ανθρώπους στο πλαίσιο μιας ανταγωνιστικής κοινωνίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]