. . . Αναλογιζόμουν ποιος πλούτος τελικά κατακάθισε μέσα μου από την επαφή μου με τον ποιητή και το έργο του. Δεν άργησα να τον επισημάνω. Πρώτα απ` όλα ήταν η υψηλή αντίληψη των πραγμάτων. Το μίσος του για την τυραννία. Ο πατριωτισμός του. Το πάθος του να υπερασπίζεται την προσωπική και την εθνική του ελευθερία. Η μοναξιά του η δημιουργική. Η αγάπη του για τα παιδιά, αν και δεν είχε παιδιά ο ίδιος. Η ακριβή του αγάπη για την ποίηση. Η επίπονη επεξεργασία της τεχνικής του. Το κυνήγι της τελειότητας. Οι υποθήκες του: «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές». Οι στίχοι του, που έρχονται αυθόρμητα στα χείλη, και περισσότερο εκείνος ο καταπληκτικός, που μ` ακολούθησε βήμα βήμα σ` όλη μου τη ζωή από τότε που τον αποστήθισα: «Πάντα ανοιχτά, πάντ` άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]