Οι αλλαγές της εποχής σ` όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας δημιουργούν νέες ανάγκες και καθήκοντα στον άνθρωπο. Οι αλλαγές στα εκπαιδευτικά προγράμματα δείχνουν την προσπάθεια ανταπόκρισης της εκπαίδευσης στις νέες προκλήσεις και συντελούνται κάτω από την πίεση των εξωτερικών αλλαγών και με την υποστήριξη των πορισμάτων της εκπαιδευτικής έρευνας.
Οι νέες ανάγκες στην εκπαίδευση είναι δυνατό να καθοριστούν επιγραμματικά ως εξής:
-έμφαση στην ποιοτική βελτίωση της εκπαίδευσης κι όχι στην ποσοτική
-ανάπτυξη της ικανότητας των μαθητών για αυτομόρφωση και ανεξάρτητη μάθηση σε όλη τους τη ζωή
-σύνδεση της γνώσης με τη ζωή και δημιουργία παρώθησης για μάθηση
-σεβασμό και στήριξη της ιδιαιτερότητας του κάθε μαθητή και δημιουργία θετικού αυτοειδώλου
-καλλιέργεια συνεργατικού πνεύματος, ανεκτικότητας και υπεύθυνης δημιουργικής συμμετοχής.
Οι ανάγκες αυτές διαμορφώνουν ανάλογα τους σκοπούς και στόχους της εκπαίδευσης και κατά φυσική ακολουθία τα εκπαιδευτικά προγράμματα και την εκπαιδευτική πράξη στο σύνολό τους: περιεχόμενο της εκπαίδευσης, μέθοδοι διδασκαλίας, οργάνωση-διοίκηοη της τάξης, αξιολόγηση των μαθητών, σχέσεις εκπαιδευτικών-μαθητών και σχέσεις σχολείου-κοινωνίας.
Η ανάπτυξη της ικανότητας του μαθητή `να μαθαίνει πώς να μαθαίνει` αποκτά σήμερα προτεραιότητα μεταξύ των διδακτικών στόχων και εξυπηρετεί την ανάγκη για αυτομόρφωοη και ανεξάρτητη, δια βίου, μάθηση. Σε μια δυναμική κοινωνία η εκπαίδευση οφείλει να βοηθήσει το μαθητή να αποκτήσει τις βασικές γνώσεις και δεξιότητες που θα τον καταστήσουν ικανό να μαθαίνει αποτελεσματικά σ` οποιαδήποτε νέα κατάσταση. Η ανάπτυξη επίσης της ικανότητας να επιλέγει μεταξύ πληροφοριών, να κρίνει και ν` αξιολογεί ανάλογα με το θέμα-πρόβλημα που τον ενδιαφέρει αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία από την εκμάθηση των ίδιων των πληροφοριών. [...]
Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε πως το αίτημα των καιρών για ποιοτική βελτίωση της εκπαίδευσης επηρεάζει τη λειτουργία ολόκληρου του εκπαιδευτικού συστήματος και συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη δεξιοτήτων αυτομόρφωσης και την καλλιέργεια θετικών στάσεων απέναντι στη μάθηση, τον εαυτό και τους άλλους. Η δημιουργική συμμετοχή του παιδιού στη διαδικασία και η καλλιέργεια συνεργατικού πνεύματος διευκολύνουν την ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων και στάσεων και δείχνουν θετική ανταπόκριση στις προκλήσεις της εποχής.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]