Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών έχουμε γίνει μάρτυρες μιας ριζικής αλλαγής της θέσης των κυβερνήσεων, ως προς την επίδραση της εμπορικής πολιτικής στην οικονομική ανάπτυξη. Η επικρατούσα παράδοση που αποτελεί συνέχεια της παράδοσης της Αγγλικής "κλασικής σχολής", θεωρεί το ελεύθερο εμπόριο ως κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης και τον "προστατευτισμό" σαν την πολιτική εκείνη που οδηγεί σε απώλεια πόρων και δυσχεραίνει την ανάπτυξη.

Στην πραγματικότητα, δεν υπήρξαν ποτέ ελεύθερες ανταλλαγές στις οικονομικές και εμπορικές σχέσεις των χωρών. Πάντοτε οι κυβερνήσεις "ήταν υποχρεωμένες" να προστατεύουν την εθνική τους παραγωγή έναντι του ξένου ανταγωνισμού. Τα μέτρα προστασίας, που καθιέρωναν οι κυβερνήσεις, συνίσταντο σε μια σειρά μέτρων που ξεκινούσαν από τις προεισπράξεις, τους φόρους και τους δασμούς επί των εισαγωγών και έφταναν μέχρι και σε απαγορευτικά μέτρα.

Η "ορθοδοξία" του ελεύθερου εμπορίου καταπολεμήθηκε, στην πραγματικότητα, από τη δεκαετία κιόλας του `30 από μια νέα ετερόδοξη σχολή, η παρουσία της οποίας ήταν συνδεδεμένη με τα οικονομικά προβλήματα και τη θεωρητική προσέγγιση και ανάπτυξη της εποχής εκείνης. [...]

(από την εισαγωγή του συγγραφέα)