Ο Ου Θαντ, πρώην Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών (1961-1971), συνόψισε εύγλωττα τα προβλήματα που συζητούνται σ` αυτό το βιβλίο: Καθώς βλέπουμε τον ήλιο να δύει, το ένα δειλινό μετά το άλλο, μέσα από το νέφος που απλώνεται πάνω από τα μολυσμένα νερά στην επιφάνεια της γενέθλιας γης μας, θα πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά αν θέλουμε πραγματικά κάποιος μελλοντικός παγκόσμιος ιστορικός σε έναν άλλο πλανήτη να γράψει για μας: `Παρ` όλη την ευφυΐα τους, και παρά τις ικανότητές τους, τελικά εξάντλησαν προνοητικότητα, αέρα, τροφή, νερό και ιδέες...` ή `συνέχισαν να παίζουν πολιτικά παιγνίδια, μέχρι που όλος ο κόσμος κατέρρευσε ολόγυρά τους` ή `όταν τελικά ξύπνησαν, ήταν ήδη πολύ αργά`. Κι αν δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο τα Ηνωμένα Έθνη, μπορούν τουλάχιστον να εξυπηρετήσουν ένα ζωτικό σκοπό: να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου. (Από τον Απολογισμό της Εορταστικής Συνόδου των Ηνωμένων Εθνών, 24 Οκτωβρίου του 1970)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]