Η `Διαπολιτισμική Διδακτική`, όπως την ονομάζω, είναι ένας κλάδος της Διδακτικής ο οποίος βρίσκεται στα σπάργανα, τουλάχιστον στη χώρα μας. . . Υπάρχουν ενστάσεις όσον αφορά την αυθύπαρκτη, επιστημολογικά, οντότητά της, που επικεντρώνονται στο γεγονός ότι οι «διαφορετικοί» μαθητές αποτελούν, έτσι κι αλλιώς, συστατικό στοιχείο της «σχολικής οικολογίας». Επομένως, τι νόημα θα είχε μια ιδιαίτερη «διαπολιτισμική» διδακτική, όταν στην ουσία πρόκειται για Γενική Διδακτική;

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]