Είναι ιδιαίτερα σημαντικό και συγκινητικό το γεγονός ότι σήμερα, 90 χρόνια και 10 μέρες μετά τον θάνατο ενός από τους μεγάλους μαέστρους του 20ού αιώνα, του Δημήτρη Μητρόπουλου, ένα συνέδριο, στο οποίο συμμετέχουν 25 μουσικολόγοι και ερευνητές -όλοι Έλληνες, πλην ενός- διεξάγεται στην Αίθουσα Συναυλιών `Δημήτρης Μητρόπουλος`, στο `σπίτι` του, δηλαδή, στην Ελλάδα, το οποίο μπόρεσε να αποκτήσει με την ίδρυση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Δεν τιμάται, όμως, σήμερα μόνον ο διεθνώς αναγνωρισμένος μαέστρος Μητρόπουλος. Αν στην διαλεκτική της Ιστορίας δεν επικρατεί μόνον η αναγνωρισμένη επιτυχία αλλά και η χαμένη δυνατότητα, σήμερα τιμούμε την συνολική ιδιαίτερη μουσική ιδιοφυΐα, την σφαιρική προσωπικότητα του Μητρόπουλου, τον Μητρόπουλο ως έναν άνθρωπο, ο οποίος θα ήταν αδιανόητος χωρίς την μουσική: την μουσική είτε ως δημιουργία, είτε ως αναδημιουργία, είτε ως παιδευτική διαδικασία - την μουσική, δηλαδή, ως εργασία που συνδέει τον άνθρωπο που της αφιερώνεται με ιδιότυπα δεσμά προς την κοινωνία και τον πολιτισμό, τα οποία και διαμορφώνουν την προσωπικότητά του. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]