Στις φωτογραφίες του λευκώματος αποτυπώνεται ένας πρώτος κύκλος αναζητήσεων που ξεκίνησε το 2006 και εκτείνεται έως το 2013. Η φωτογραφική δουλειά της Δέσποινας Πιλάτη χαρακτηρίζεται από έντονη εξωστρέφεια. Η ανθρωποκεντρική οπτική, η συγκινησιακή διάσταση, οι έκδηλες εικαστικές επιρροές συνιστούν βασικά χαρακτηριστικά της φωτογραφικής της γλώσσας. Από το λεύκωμα δεν απουσιάζουν και οι σκηνοθετημένες φωτογραφίες, που εμπεριέχουν ισχυρό εννοιολογικό φορτίο και δημιουργούν έντονες, αν και μορφολογικά ελεγχόμενες, δραματικές συνδηλώσεις. Ευδιάκριτη κατηγορία αποτελούν οι φωτογραφίες που προέρχονται από τα ταξίδια της φωτογράφου· προικισμένη καθώς είναι με τη ματιά του περιηγητή, έχουν έναν ξεχωριστό, δυνατό χαρακτήρα.

Είτε πρόκειται για φωτογραφία που τραβήχτηκε σε μουσείο του Βερολίνου, του Λονδίνου, της Βιέννης είτε για εικαστικό δρώμενο με καπέλα στο Παλέρμο είτε για ένα παράθυρο στο Μπουένος Άιρες, στο Εδιμβούργο, στο Αγκριτζέντο, στις Βρυξέλλες ή στο Παρίσι, για μια παραλία στο Βαραδέρο ή στο Ρίο ντε Τζανέιρο, για μια έρημο αλατιού στην Τυνησία, για ένα τοπίο της Λίμα ή του Κούσκο, για τον προαύλιο χώρο μιας εκκλησίας στο Μεξικό, για μια πισίνα στον Άγιο Δομίνικο είτε για έναν φύλακα στη Βολιβία, η φωτογράφος συνδυάζει τη χαρά της ανακάλυψης καινούργιων τόπων, τη χαρά του ταξιδιού, με το εσωτερικό ταξίδι. Η αποκάλυψη της βαθύτερης ουσίας των πραγμάτων, η αποτύπωση της δικής της ματιάς σε αντικείμενα και ανθρώπους, η κατάκτηση της φωτογραφικής της ταυτότητας είναι το ορατό όφελος που αποκόμισε.