Ο ημιτελής κύκλος από το Στένσον Μπητς της Καλιφόρνιας έως την αναγκαστική προσθαλάσσωση αεροσκάφους της Ολυμπιακής, ενώ πλησιάζει την Ελλάδα, είναι το κουβάρι από όπου ξετυλίγονται τα Δέκα χρόνια κάπου. Εναλλάσσονται εικόνες και περιγράφονται καταστάσεις με πολλαπλές σχέσεις οι οποίες κινούνται σε περισσότερα από ένα επίπεδα, διαγράφοντας το πλαίσιό τους τεμαχισμένο σε μεγάλα κομμάτια τόπου και χρόνου. Χρησιμοποιώντας πραγματικά στοιχεία απ` τη ζωή του, ο συγγραφέας –πότε σε πρώτο πρόσωπο και πότε σε τρίτο– ξεφυλλίζει την Αμερική της δεκαετίας του `70 καλλιεργώντας σε ένα ποιητικό κλίμα τη διφορούμενη φύση της πραγματικότητας. Ο αναγνώστης γίνεται θεατής ενός πίνακα που συνεχώς αλλάζει μετακινούμενος – και πολλές φορές κατεβαίνει απ` τον τοίχο παρασέρνοντας τον αναγνώστη-θεατή σε μέρη με κενά. Ο χρόνος πηγαίνει και έρχεται όχι μόνο προς τα εμπρός και προς τα πίσω αλλά και προς τα πλάγια, βυθίζοντας συγγραφέα και αναγνώστη σε παραστάσεις οι οποίες παραπαίουν μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ενώ το ασυνήθιστο ύφος γραφής και το λεπτομερές ξεχτένισμα της μνήμης δίνουν στα Δέκα χρόνια κάπου μια διάσταση άγνωστη και οικεία. Μυθιστορηματική αφήγηση ή αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα; Όπως σας αρέσει...