Θα μπορούσε, ίσως, ν` αποτολμηθεί ένας σχηματικός διαχωρισμός των γυναικείων μορφών των τραγωδιών σε `γυναίκες του οίκου` και σε `γυναίκες της ανατροπής`, χωρίς ν` αποκλείονται διαφορετικότητες και στα δύο σχήματα. Οι γυναίκες του `οίκου`, παρόλο που δρουν μέσα σ` ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αξιών και πεποιθήσεων, πολλές φορές προχωράνε τις σκέψεις τους και τις πράξεις τους πέρα απ` αυτό το πλαίσιο, με σοφία και πείρα ζωής που εκπλήσσει. Οι γυναίκες της `ανατροπής` μένουν σταθερές στις απόψεις τους, δογματικές, ανυποχώρητες, έτοιμες, αν χρειαστεί, να συντρίψουν την αντρική κυριαρχία, αλλά και να συγκρουστούν ακόμα και με τον ίδιο τον εαυτό τους. Στο πέρασμα των αιώνων ορισμένες γυναίκες της `ανατροπής` έχουν γίνει σύμβολα κατά της αυταρχικής εξουσίας, κατά της καταπίεσης της ανθρώπινης συνείδησης. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]