`Χάραζε ο τόπος με βουνά πολλά
κι ανάτελλε τα ζωντανά του,
καλούς ανθρώπους και κακούς, νυφίτσες,
αλεπούδες, μια λίμνη ως κόρην
οφθαλμού και κάστρα πατημένα.

Θα `ναι τα Γιάννενα, ψιθύρισα,
στο χιόνι και στον άγριο καιρό
γυάλινα και μαλαματένια.
Κι όσο πήγαινε η μέρα,
σαν το βαπόρι σε καλά νερά,
είδα και μιναρέδες κι άκουσα
τα μπακίρια να βελάζουν`.

Τα Γυάλινα Γιάννενα, που επανακυκλοφορεί σε έβδομη έκδοση, είναι το τρίτο ποιητικό βιβλίο του Μιχάλη Γκανά (Ακάθιστος Δείπνος 1978, Μαύρα Λιθάρια 1980) και το χωρίζει μια δεκαετία σχεδόν από το προηγούμενο. Το 1981 κυκλοφόρησε το πεζογράφημα Μητριά Πατρίδα. Στα Γυάλινα Γιάννενα ο ποιητής, χωρίς να μετατοπίζεται θεματικά από την προηγούμενη δουλειά του, επιδιώκει μια εκφραστική απλότητα τόσο αβίαστη και φυσική, ώστε ο λόγος να είναι εξίσου «απαρατήρητος» και δραστικός με την αναπνοή.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]