Η πορεία των γονέων και των παιδιών, είναι όντως τόσο διαφορετική μεταξύ τους ώστε να φαίνεται ότι είναι ασύμπτωτη; Η συζυγική σχέση είναι τόσο ευάλωτη όσο παρουσιάζεται; Υπάρχει ελπίδα συνάντησης; Τα κείμενα του βιβλίου γεννήθηκαν κάτω από την επίδραση ανάμεικτων συναισθημάτων· όπως της διαμαρτυρίας, της συνοδοιπορίας, του θυμού αλλά και του σεβασμού, της αδικίας και της συμπαράστασης. Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθούμε ως φυσιολογική εξέλιξη ή (ακόμα χειρότερα) ως κατάκτηση, καταστάσεις που απαξιώνουν τον άνθρωπο και τον μετατρέπουν σε ένα πανέξυπνο πολυμηχάνημα και ταυτόχρονα να μας ζητείται να συμβιβαστούμε με αυτές στο όνομα μιας αόριστης αποδοχής. . . Οι διαφορετικοί οδοδείκτες, του εξώφυλλου, υπογραμμίζουν τις διαφορετικές πορείες, τις διαφορετικές κατευθύνσεις που πολύ συχνά ακολουθούν γονείς και παιδιά. Δεν προδικάζουν όμως το αποτέλεσμα. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]