Η πολιτική φιλοσοφία έχει προτείνει ερμηνευτικά σχήματα που σήμερα φαίνονται στους περισσότερους ανθρώπους αφηρημένα, σχηματικά και αναξιόπιστα. Όμως στο εσωτερικό της πολιτικής φιλοσοφίας έχει γίνει αντικείμενο έρευνας, σε προνομιακές στιγμές θεωρητικοποίησης, η ίδια αυτή η αναξιοπιστία του θεωρητικού πολιτικού λόγου, και έχει καταστεί αντικείμενο κριτικής, αφενός η ηθικολογία και η υποκρισία, και αφετέρου η αναποτελεσματικότητα που διέπει τις περισσότερες φιλοσοφικές θεμελιώσεις της πολιτικής. Κατεξοχήν έναν τέτοιο τύπο κριτικής του πολιτικού Λόγου συνιστά η προσέγγιση της πολιτικής από τον Σπινόζα, παρότι προφυλάσσεται από το να παρουσιαστεί ευθέως ως προσέγγιση «κριτικής φιλοσοφίας». Τα κεντρικά βήματα ανακατασκευής του κριτικού αυτού επιχειρήματος μπορούμε να παρακολουθήσουμε με βάση τη μελέτη της Β. Γρηγοροπούλου, την οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως εισαγωγή στην έρευνα, ώστε να εμβαθύνουμε σε καίρια προβλήματα της πολιτικής ανάλυσης, που αφορούν όχι μόνο την ιστορική εποχή στην οποία έζησε ο Σπινόζα, αλλά και τη σημερινή ανάλυση της πολιτικής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]