Κρυμμένοι στις πλαγιές της Πίνδου, σαράντα έξι οικισμοί, δημιουργούν το Ζαγόρι. Έναν τόπο ευλογημένο, ένα παράδειγμα αρμονικής συμβίωσης ανθρώπου και φύσης. Το απλό είναι δύσκολο, μα όμορφο. Η αλήθεια αυτή αντικατοπτρίζεται στη γεωγραφική τοποθέτηση των οικισμών, στην αρχιτεκτονική δομή των σπιτιών, των πέτρινων γεφυριών, των εκκλησιών. Το Ζαγόρι με γέμισε εικόνες, ήχους, με δίδαξε η ιστορία των ανθρώπων του και θα ευγνωμονώ πάντα τον τόπο αυτό για το όμορφο ταξίδι που μου χάρισε. (. . .) Το Ζαγόρι έδειξε την πρόοδο στα γράμματα, στις τέχνες. Τι ήταν αυτό όμως που έκανε το Ζαγόρι τόσο ξεχωριστό, τόσο ιδιαίτερο; Ας ξεκινήσουμε ένα μαγευτικό ταξίδι στην ιστορία του τόπου, για να μάθουμε τα μυστικά του.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]