Γλώσσα, κοινωνία, ιστορία: Τα Βαλκάνια. Η τριπλή αυτή διαπλοκή είναι ο μόνος θεμιτός -επιστημονικά- δρόμος για τη μελέτη της γλώσσας. Και αναδεικνύει μια συστατική διάσταση του φαινομένου «γλώσσα» - την αξιακή διάσταση: τη διάσταση των συμβολικών / φαντασιακών επενδύσεων που διαπερνούν το σώμα της γλώσσας, ως συνδηλώσεις που καθορίζουν την αξία των γλωσσικών εργαλείων για τους χρήστες τους. Η αξιακή διάσταση της γλώσσας συναντιέται με την ιστορία και υφίσταται ποικίλες ανασημασιοδοτήσεις. Η δημιουργία των εθνών-κρατών και η συνάντησή της με τη γλώσσα ορίζει μια κρίσιμη περίοδο ανασημασιοδοτήσεων αυτής της κατηγορίας. Και το βαλκανικό σκηνικό εικονογραφεί χαρακτηριστικά αυτή τη γλωσσική φαινομενολογία. Μπορεί να δει κανείς καταρχήν αυτό που συχνά ξεχνιέται ή αποσιωπάται με τη φυσικοποίηση της σχέσης των εννοιών «έθνος» και «γλώσσα», το ότι δηλαδή οι δυο αυτές έννοιες δεν συνδέονται με έναν φυσικό, γενετικό τρόπο. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]