Πώς αρθρώνονται οι σχέσεις νόησης και γλώσσας σε διάφορα επιστημονικά πεδία; Αποτελεί η γλώσσα αυτόνομο μηχανισμό του νου ή διαπλέκεται με μη γλωσσικές όψεις της νόησης; Σε ποιο βαθμό θεμελιώνεται η νόηση στη γλώσσα; Είναι το νόημα απεριόριστο ή δεσμεύεται από κοινωνικές παραμέτρους και από την προεννοιολογική εμπειρία; Η μεταφορικότητα της σκέψης συνεπάγεται την αυθαιρεσία των νοημάτων ή έχει τις ρίζες της στο κοινό σωματικό βίωμα των ανθρώπινων όντων; Πώς παρουσιάζεται η συνάρτηση νόησης και γλώσσας στο υπόδειγμα της ψυχανάλυσης; Πώς ορίζουν λοιπόν τα διάφορα πεδία τη νόηση και τι εννοούν όταν μιλούν για γλώσσα; Είναι δυνατός ο διάλογος μεταξύ τους και η ανεύρεση κοινών όρων πραγμάτευσης ή, όπως υποστηρίζει μια ορισμένη παράδοση, μόνο η ειρηνική συνύπαρξή τους;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα, με τα οποία καταπιάνονται έλληνες και ελληνίδες συγγραφείς σ` αυτό τον τόμο. Οι απόπειρες εκκινούν από διαφορετικούς επιστημονικούς και φιλοσοφικούς κλάδους και από συγκλίνουσες ή αποκλίνουσες οπτικές. Η βασική πρόθεση, όπως καταγράφεται στην εισαγωγή, είναι να φανεί ότι τα αιτήματα διαλόγου που εγείρονται σήμερα οφείλουν την ύπαρξή τους σε ρωγμές και αναπροσανατολισμούς των σχετικών προσεγγίσεων. Τα κείμενα του τόμου αντανακλούν τις δυσκολίες του διαλόγου, αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, σημεία γόνιμης συνάντησης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]