Η γλώσσα δεν είναι κοινωνικά αθώα. Η χρήση λαϊκών παραλλαγών της εθνικής γλώσσας (διαλεκτικών ή κοινωνικών) σφραγίζει τον ομιλητή με κοινωνική κατωτερότητα. Η χρήση των επίσημων παραλλαγών αποδίδει κύρος, αίγλη, νομιμότητα και δίνει το δικαίωμα στο δημόσιο λόγο. Στο βιβλίο αυτό αναλύονται τα αίτια της διάδοσης του μύθου για την παρακμή της ελληνικής γλώσσας και η σχέση του με την κοινωνική διαίρεση και τα κοινωνικά προνόμια. Περιγράφονται οι λόγοι για τους οποίους αποτυχαίνει το σχολείο να μάθει στους μαθητές να χειρίζονται με άνεση τις επίσημες παραλλαγές. Τέλος αναλύεται πώς ορισμένοι χειρισμοί της γλώσσας επιτρέπουν στους εκπροσώπους της πολιτικής και της μορφωτικής εξουσίας να ασκούν βία με το λόγο· πώς ορισμένοι χειρισμοί της γλώσσας επιτρέπουν στα μηνύματα της πολιτικής εξουσίας να γίνονται εκβιαστικά για τους δέκτες και στα μηνύματα της μορφωτικής εξουσίας να επιβάλλουν σιωπή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]