(. . .) Η γλυπτική του Γιώργου Λάμπρου έχει την αφετηρία της στα προσωπικά βιώματα του καλλιτέχνη, στις εμπειρίες του, στον τρόπο με τον οποίο διαισθάνεται τα πράγματα και θέλει μέσω της τέχνης του να τα εξωτερικεύσει. Καταφέρνοντας όμως να αποφύγει το σκόπελο της απομόνωσης και την παγίδα της ομφαλοσκόπησης, συνδυάζει το προσωπικό του ιδίωμα με το `άνοιγμα` προς το ευρύτερο κοινό και καταλήγει, με τον τρόπο αυτό, σε έργα ξεκάθαρα, με σπουδαίο εικαστικό και εννοιολογικό περιεχόμενο, που αξίζει να του αποδώσουν μια σημαντική θέση στο χώρο της νεοελληνικής γλυπτικής.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]