Οι Τουρκοκύπριοι ομοεθνείς τον θεωρούσαν προδότη. Οι Ελληνοκύπριοι, που για χάρη τους παραλίγο να σκοτωθεί, τον θεωρούσαν κατάσκοπο. Οι παλιοί του γείτονες και φίλοι, όπου είχε καταφύγει κυνηγημένος, τον απέρριπταν. Κανείς δεν τον ήθελε. Πού έκανα λάθος; Αναρωτιόταν ο Χασάν. Την απάντηση του την έδινε μόνο η Ελένη, που τον έκανε να πιστεύει πως άξιζε να ζει και να παλεύει. Τα πρασινογάλανα μάτια της, που τον κοιτούσαν με λατρεία, του έλεγαν πως εκείνη δεν πίστευε λέξη απ’ όσα του καταμαρτυρούσαν και ήταν έτοιμη να σταθεί πλάι του μέχρι το τέλος. Γιατί η αληθινή αγάπη ζει πέρα απ’ όσα χωρίζουν τους ανθρώπους, πέρ’ απ’ το αίμα και το μίσος, πέρ’ από σύνορα και πατρίδες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]