Ο Γιάννης Σαρεγιάννης υπήρξε μια σημαντική αλλά ελάχιστα γνωστή προσωπικότητα της πνευματικής μας ζωής. Έλληνας της Αλεξάνδρειας, που ανήκε στην ευρύτερη οικογένεια Μπενάκη, διακρίθηκε σε δύο τομείς: ως φίλος και οξυδερκής κριτικός του Καβάφη και ως ιδρυτής της φυτοπαθολογίας στην Ελλάδα. Η πολύτιμη συμβολή του Σαρεγιάννη στις Καβαφικές σπουδές συνοψίζεται στα κριτικά του δοκίμια, που συνέλεξε το 1964 ο Ζήσιμος Λορεντζάτος στον τόμο `Σχόλια στον Καβάφη`. Η επιστημονική του δραστηριότητα, ωστόσο, το έργο του ως ερευνητή στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, η διδασκαλία του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών, και τα επιστημονικά του δημοσιεύματα είχαν ως τώρα απασχολήσει μόνο τους ειδικούς. Με τα εργογραφικά στοιχεία που παραθέταμε εδώ, την μετάφραση στα ελληνικά του δοκιμίου του για την έννοια της ασθένειας και τα τρία συνοδευτικά κείμενα που αναφέρονται στο δοκίμιο αυτό (ενός φυτοπαθολόγου, ενός εξελικτικού και ενός ιατρού), ελπίζαμε να γίνει ευρύτερα γνωστός ο διανοούμενος Σαρεγιάννης από επιστημολογική-φιλοσοφική σκοπιά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]