Ο Οδυσσέας Ελύτης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη λογοτεχνία μας, τον Νοέμβριο του 1935, από το περιοδικό `ΤΑ ΝΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ`, του οποίου διευθυντής ήταν ο κριτικός Αντρέας Καραντώνης. Η ποίησή του, παρθενικός ύμνος της εφηβείας, του φωτός, της υγείας και της θάλασσας του Αιγαίου, τον επέβαλε μονομιάς. Ο Αντρέας Καραντώνης υπήρξε ο πρώτος συστηματικός μελετητής και ενθουσιώδης κριτικός της ποίησης του Ελύτη, από την ώρα που εμφανίστηκε. Στον τόμο αυτό αναλύεται και προβάλλεται σχολιασμένη όλη η ποιητική εξέλιξη του Ελύτη και εξετάζεται σε συσχετισμό της με την ποίηση του Σεφέρη και ιδίως με το επαναστατικό φαινόμενο του υπερρεαλισμού, τον οποίο ο ποιητής του ` Άξιον Εστί` αφομοίωσε αλλά και υπόταξε δημιουργικά στη δική του ελληνική ιδιοσυγκρασία και αυστηρή καλλιτεχνική συνείδηση. Η Σουηδική Ακαδημία απονέμοντας το λογοτεχνικό βραβείο Νόμπελ του 1979 στον Οδυσσέα Ελύτη, δεύτερο Έλληνα ποιητή μετά τον Γιώργο Σεφέρη (1963), έκρινε πως η ποίησή του ερμηνεύει και λαμπρύνει κατά τον πιο αιθέριο τρόπο, όλες τις πνευματικές, ηθικές και ποιητικές αρετές που αναπτύχθηκαν από την εποχή του Ομήρου ως σήμερα, με κέντρο το Αιγαίο, τα νησιά του και τις Ιωνικές και αιολικές ακτές. Η ποίηση του Ελύτη, από τα πρώτα φανερώματά της, έδειξε πως είχε το μέλλον μπροστά της. Το απέδειξε ο μισός αιώνας και πλέον της ως τώρα διάρκειάς της. Οι Έλληνες διάβασαν, διαβάζουν μα και τραγουδούν Ελύτη. Το Νόμπελ, που ακόμα αστράφτει, θα ξεθωριάσει κάπου μα τα κρύσταλλα της ποίησης αυτής πάντα θα ακτινοβολούν απολλώνιο φως και οι θάλασσές της και οι Παναγίες της και τα κορίτσια της θα παραμένουν αμόλυντες από τα μιάσματα των φθαρτών καιρών. Το βιβλίο `Για τον Οδυσσέα Ελύτη` είναι η πλατύτερη κριτική λεωφόρος που ανοίχτηκε προς τα πολλαπλά ποιητικά μυστικά της μεγάλης δημιουργίας του ποιητή που συνέθεσε το ` Άξιον Εστί`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]