Η Μαριάννα έλυσε τη ζώνη ασφαλείας και σηκώθηκα απότομα από τη θέση της. Στα χέρια της έπαιζε νευρικά ένα κόκκινο ψαθάκι.
"Λέω να πάω, τι λες; Να πάω;" είπε στον Μάνθο τον άντρα της, που καθόταν -στα καρφιά- στο διπλανό κάθισμα.
Αυτός αντέδρασε πριν καν ακούσει ολόκληρη την ερώτηση με μια εύγλωττη αγανακτισμένη γκριμάτσα. Για το όνομα του Θεού! Ήταν η τέταρτη φορά που τον ρωτούσε την ίδια ακριβώς βλακεία με την ίδια ακριβώς φράση!
"Μιλάω τώρα", της σφύριξε με το ύφος του πατέρα που προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα μπροστά στον κόσμο και να μην πλακώσει στις σφαλιάρες τον ανυπόφορο βλαστό. [...]