Ώς τις αρχές του 18ου αιώνα, χιλιάδες ναυτικοί είχαν χαθεί στις θάλασσες επειδή οι κυβερνήτες των πλοίων τους δεν είχαν τρόπο να διαπιστώσουν την ακριβή τους θέση. Ο προσδιορισμός του γεωγραφικού τους πλάτους ήταν αρκετά εύκολη υπόθεση? ωστόσο, όταν δεν υπήρχε στεριά εν όψει, ακόμα και οι πλέον έμπειροι ναυτίλοι δεν διέθεταν τρόπο προσδιορισμού του γεωγραφικού τους μήκους. Έτσι, το Βρετανικό Κοινοβούλιο θεσμοθέτησε το σημαντικό χρηματικό έπαθλο των 20.000 λιρών, το οποίο θα απένειμε σε όποιον ανακάλυπτε μια σίγουρη μέθοδο προσδιορισμού τού γεωγραφικού μήκους εν πλω. Πενήντα ολόκληρα χρόνια περίμενε το έπαθλο τον παραλήπτη του. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου εμφανίστηκαν δύο αντιμαχόμενα συστήματα προσδιορισμού τού γεωγραφικού μήκους. Το πρώτο υποστηριζόταν από τους αστρονόμους και βασιζόταν στις κινήσεις της Σελήνης. Το δεύτερο στηρίχθηκε στην εφεύρεση ενός χωρικού, του ξυλουργού John Harrison: πρόκειται για το θαλασσοπόρο ρολόι του. Επειδή ο Harrison ήταν αυτοδίδακτος, δεν διέθετε επίσημα διαπιστευτήρια και πολεμήθηκε με νύχια και με δόντια από την Επιτροπή Γεωγραφικού Μήκους. Ωστόσο, τα εμπόδια χαλύβδωσαν τη θέλησή του να συνεχίσει τον αγώνα, διότι συν τοις άλλοις ήταν και εξαιρετικά πείσμων άνθρωπος. Ενταγμένο σε ένα συναρπαστικό ιστορικό πλαίσιο —ναυάγια, πολιτικές ραδιουργίες, εξερευνητικά ταξίδια— το βιβλίο ιστορεί το δημιουργικό όραμα ενός λαϊκού ανθρώπου, την επιμονή και την υπομονή του ενάντια στις μεγάλες αντιξοότητες και τον διά βίου αγώνα του για αναγνώριση της λαμπρής του εφεύρεσης.