«Τώρα που ολοκληρώσαμε την περιγραφή της Ιβηρίας και των Κελτικών και Ιταλικών εθνών, συμπεριλαμβανομένων και των κοντινών νησιών, θα συνεχίσουμε με την περιγραφή των μερών της Ευρώπης που υπολείπονται, εφαρμόζοντας, όσον αφορά στη διαίρεσή τους, την μέθοδο που έχουμε αποδεχτή. Τα μέρη που υπολείπονται είναι τα προς την ανατολή τα πέραν του Ρήνου μέχρι την Τάναϊ και το στόμιο της Μαιώτιδος λίμνης, καθώς και τα μέρη μεταξύ της Αδριατικής και των αριστερών περιοχών της θάλασσας του Πόντου, που εγκλείει ο Ίστρος και εκτείνονται προς νότον μέχρι την Ελλάδα και την Προποντίδα. Ο Ίστρος διαιρεί όλη σχεδόν την προαναφερθείσα έκταση γης σε δυο τμήματα. Είναι ο μεγαλύτερος από τους ποταμούς της Ευρώπης. . .» Με αυτήν την δήλωση εισάγει ο Στράβων το έβδομο βιβλίο των «Γεωγραφικών» του. Δυστυχώς όμως το βιβλίο αυτό έχει υποστή τις περισσότερες φθορές και έτσι παρουσιάζονται ορισμένα κενά στην περιγραφή του. Έτσι μεταξύ άλλων δικαιολογείται λ.χ. η ανισότητα μεταξύ των κεφαλαίων περί Γερμανίας και της χώρας των Γετών. Για την Γερμανία μας σώζονται πολύ λίγα και εντελώς ξαφνικά μεταφερόμαστε στην Θράκη. Ο ρυθμός στην περιγραφή επανέρχεται κατά την αναφορά στους Γέτες και στους Σαρμάτες, με αρκετές λεπτομέρειες για τις παρευξείνιες περιοχές και με ανατολικό όριο στον ποταμό Τάναϊν. Μετά, και με όρια τον μυχό της Αδριατικής και τον ποταμό Ίστρο, περιγράφει τις ακτές της Ιλλυρίας κατευθυνόμενος προς ανατολάς. Μετά την Δαλματία περνάει στην Ήπειρο και διατρέχει την απόσταση μέχρι την Θράκη και τον Πόντο. Εν συνεχεία κατέρχεται προς νότον, προς τα παράλια του Ιονίου και την Ελληνική χερσόνησο. Επιστρέφει στον βορρά και ακολουθώντας την Εγνατία οδό διέρχεται την Μακεδονία. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]