Οι Γιανίτσαροι και οι Μπούλες της Νάουσας είναι ένα έθιμο που εντυπωσιάζει για τη σοβαρότητα και τη μεγαλοπρέπεια με την οποία τελείται και μάλιστα μέσα στην ανατρεπτική και άτακτη περίοδο της αποκριάς, όπου κυριαρχεί η σάτιρα. Πρόκειται για χορευτικό δρώμενο παλαιότατο, που η αφετηρία του δύσκολα ανιχνεύεται, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα από τα έθιμά μας. Γεγονός που προκαλούσε και προκαλεί έντονες συζητήσεις και διαφωνίες ανάμεσα σε ειδικούς και μη για την προέλευσή του ή ακόμη και για την ίδια την ονομασία του. Φαίνεται όμως ότι στη μακροχρόνια πορεία του μεταπλάθει και ενσωματώνει την ιστορία, την παράδοση, τους μύθους και τους θρύλους του τόπου. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι προκαλεί μια ανείπωτη συγκίνηση σε όσους γίνονται κοινωνοί του, είτε αυτοί είναι οι μυημένοι τελεστές του με τις οικογένειές τους, είτε οι θεατές του, ντόπιοι και ξένοι, πράγμα που μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι δεν πρόκειται για μια τυπική αναπαράσταση μουσειακού χαρακτήρα, αλλά για ένα σημαντικό γεγονός στη ζωή της πόλης, χάρη στα στοιχεία που εμπεριέχει. Την Κυριακή των Αποκρέω και της Τυροφάγου, τις Δευτέρες που τις ακολουθούν και την Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Νάουσα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη γιορτή, φοράει τα καλά της για να παρουσιάσει το στολίδι της, τους Γιανίτσαρους και τις Μπούλες. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]